Details van dit toneelstuk

In de tragikomedie ‘Maar het komt Goed’, leer je verschillende mensen kennen in een straat in een dorp. Die met een lach en een traan door het leven gaan. 

Riet wil graag verhuizen naar de Randstad, om dichter bij de kinderen en kleinkinderen te gaan wonen. Haar man Harry wil niet verhuizen. Hij houdt van hun dorp, waar hij al zijn hele leven woont.  

In hun straat woont ook de jonge weduwe Manon. Haar schoonvader Sjaak, de bakker, doet wat hij kan om haar op te vangen. Boswachter Bert woont ook in de straat. Hij voelt zich vaak eenzaam. Daarnaast is er Sjaantje, de maatschappelijk werkster die voor iedereen klaar staat. Haar man Gerrit, de slager, droomt ervan om ooit naar Australië te reizen. Hun buurvrouw Liesbeth krijgt te horen dat ze Alzheimer heeft. Haar zoon Coen maakt zich zorgen. Hij denkt erover om naar het dorp te verhuizen zodat hij dichter bij zijn moeder kan zijn. Ook Chantal woont in de straat. Zij is nagelstyliste en wil niets liever dan een leuke man vinden om een gezin mee te stichten. Maar telkens kiest ze voor de verkeerde mannen. Ferdinand wil graag zijn kinderen blijven zien, maar zijn ex eist dat hij dan van de drugs afblijft. Barry heeft een uitkering en drinkt teveel. Hij vindt het leven prima zo. Priscilla de kapster, woont net op zichzelf. Al is het soms moeilijk om haar hoofd boven water te houden, geniet ze met volle teugen van haar nieuwe vrijheid. En samen wonen ze in een gewone straat in een gewoon dorp met hun eigen gebruiken en gewoontes. 

Het oorspronkelijk stuk is geschreven uit improvisaties met Toneelvereniging Onderling Kunstgenot in Reek. Het zijn mooie, ronde karakters geworden die lekker speelbaar zijn. De structuur is opgebouwd uit losse sketches die soms ontroerend zijn en vaak grappig. Naast de karakters leer je ook het dorp Reek zelf kennen. De gewoontes, gebruiken, de verenigingen van het dorpsleven in Reek. Je kunt het stuk vrij eenvoudig vertalen naar het eigen dorp. Waarin herkenning een belangrijke rol speelt voor zowel de spelers als het publiek. Een extra creatief proces waarbij je samen stil kunt staan wat het dorp nu uniek maakt. Welke gewoontes en gebruiken zijn er door het jaar heen? En hoe kun je dat in deze tekst verwerken? Zodat elke opvoering uniek wordt.